pocztówka z jaskini

nie rozum lecz podniebienie

szeptem napędzało emocje

gdybyś teraz odwróciła oczy

pękłbym pod ciężarem pustki

powtarzałaś – otwórz okno z rosą

wypuśćmy noc w powietrze

niech współżyją atomy

ilekroć popadam w jawę

budzisz mnie tymi samymi łzami